[RÖPORTAJ] Zhang Yixing - 新世相 Röportajı

  İngilizce adım LAY, ‘yorgun’  

Muhabir: Dün gece iyi uyudun mu?

Yixing: Hayır, iki saat uyudum. Sabah 8-9 gibi uyudum ve 10’da uyandım. Uyuyamadım. Tüm gece kıpırdanıp durdum ve uyanık kaldım. Hayalet hikayeleri okudum.

Muhabir: Kurumsal Köle teriminin ardındaki anlamı biliyor musun?

Yixing: Başta bilmiyordum. Bugün personeller bana söyledikten sonra öğrendim. Bana kalırsa ben, muhtemelen kendi kendine çalışan kurumsal bir köleyim, çıldırmış bir işkoliğim. Daha önce hiç olağanüstü mutlu hissettiğimi zannetmiyorum. Mesela hep istediğim bir şeyi başarıyorum, o an bilhassa çok mutlu oluyorum. Ama o sadece o anlık oluyor.

Muhabir: O zaman sen çok yorucu bir hayat yaşıyorsun.

Yixing: Benim İngilizce adım Lay nasılsa. “Yorgun.”

Ben Çangşa’da doğdum. Doğrusu, şehrimizdeki herkes oldukça sade ve rahat bir hayat sürüyor. Ama bir grup insan var ki, *BeiShangGuangShen’e vardığımızda -Güney Kore ve New York gibi yerler dahil- son derece büyük bir dürtü kazanıyorlar. Sıkı çalışmaları gerektiğini görüyorlar. Şirkete gittiğim ilk gün bunu anında fark ettim. Çok iyi dans eden, şarkı söyleyen, çok yakışıklı insanlar gördüm ve “Sıkı çalışmam gerekiyor.” diye düşündüm.

Annemle konuşurken bana bu sorundan söz etti: “Seninle çalışan herkes başını yere eğecek kadar bitkin oluyor.” dedi. Bu ‘sıkı çalışma’ mevzusu yüzünden pek çok defa diğer insanlar tarafından alaya alındım. Diğer insanlar sizin sıkı çalışmanıza müsaade etmiyorlar, onlarla oyun oynamanızı istiyorlar ve böyle yapmazsanız toplumdan dışlanıyorsunuz. Bana odadan çıkmam için seslenip, “Artık pratik yapma. Daha fazla yapma. Haydi gel. Kime gösteriyorsun sanki?” diyorlardı…Bu ne saçmalık…Ne demek istediğimi anlıyor musunuz? Pratiğimi kime mi gösteriyorum? Bizzat kendim güçlü olmak istiyorum. Hakiki sıkı çalışma insanın kendisi içindir. Çevrenizde ne tür sesler çıktığının bir önemi yok. Kendiniz için sıkı çalıştığınız sürece bu yapılacak en doğru şeydir.

Ç/N: BeiShangGuangShen Çin’deki Pekin, Şangay, Guangzhou ve Shenzhen şehirlerini ifade ediyor

Muhabir: “Sıkı çalışma” sözü senin lakabın haline geldiğinde, bu bile insanların seninle alay etme meselesi oldu. Bu sende bir kırgınlık oluşturuyor mu?

Yixing: Kırgın hissetmiyorum ama insanlar sırf ben bu ifadeyi kullandım diye sıkı çalışanlarla dalga geçtiğinde bundan hoşlanmıyorum. Sıkı çalışan insanlar saygıyı hak ediyorlar. Eğer herhangi bir insanın ‘sıkı çalışma’ ifadesine alınmasına sebep olduysam çok mahcup hissederim.

Muhabir: Gerçekten kaçıp gitmek istediğin zamanlar oldu mu?

Yixing: Bunu daha önce de söylemiştim, yalnızca tek bir ihtimal var. O ihtimal de şu, vücudun sana sinyaller verip daha fazla bir şeyler yapamayacağını söylediği zaman…İşte o zaman geldiğinde muhtemelen…Söz konusu iş olduğunda ben kaderini kabullenmeyen biriyim. Kaderin benim için planlarını kabul ediyorum ama bunu değiştirebilmeyi umuyorum. Bu sebepten LIT müzik videosunda trajik bir kahraman olan Xiang Yu’ya yer verdim.

 29 yaşında olmak, bir şarap küpü gibi. Dağlar dağ gibi, nehirler nehir gibi görünmüyor* 

Yixing: Hâlâ 19 yaşındaymışım gibi hissediyorum ama çoktan 29 oldum. İnternette 90’lar sonrası doğanların çoktan 30’a ulaştığına dair bir yazı görmüştüm. 2000li yıllarda doğanların liseyi bitirdiği, 90lar jenerasyonuna yüksekten baktığı ve onlara yaşlı dediğine ilişkin bir yazıydı. Böyle bir yazı görünce bu çocuklar inanılmaz, böyle bir konuyu bile konuşabiliyorlar diye düşündüm. 

Ç/N: Bu söz, 9. yüzyıldan Zen Usta Qingyuan Weixin’in ünlü bir sözü. Erdeme ilişkin anlayışının üç aşamasından biri. İlk aşama, dağları dağ nehirleri nehir görmek. İkinci aşama dağları dağ, nehirleri nehir gibi görmemek. Ve sonuncusu yeniden dağları dağ gibi nehirleri nehir gibi görmek. Herkesin yola saf bir şekilde başladığı ve öğrenecek çok şeyi olduğu anlamına geliyor. Bir sonraki aşamaya geçmeden önce çok şey öğrenmemiz, hayat tecrübesi edinmemiz gerekiyor bu da bize yeni perspektifler sunuyor. Son aşama edinilen yeni bilgiler ışığında nesnelerin tekliğini algılamayı simgeliyor. Varlıkların doğasını tümüyle anlamayı öğrenmiş oluyoruz.

Muhabir: Peki 29 yaşına gelmek senin için ne anlam ifade ediyor?

Yixing: Bir küp şarap. Sersemlikle dolu bir hayata yönelten bir küp şarap. Çünkü şarabı içtikten sonra dağların dağ gibi nehirlerin nehir gibi görünmediği bir aşama oluyor.

Doğrusu bu çok kafa karıştırıcı. Uğruna azimle çalıştığım şey doğru mu? Yakın zamanda bir yönetmenle sohbetim oldu.  O bana dedi ki…Gerçekte ilk çıkış yaptığım zaman asıl arzum neydi? Asıl arzum bir müzisyen olmaktı. Kabiliyetli bir sanatçı olmak istemiştim. Eserlerimin, sesimin ya da performansımın unutulmamasını ve diğer insanlar tarafından görülmesini istemiştim. Ve beni destekleyen insanların olmasını istemiştim. Sanırım bu açıdan baktığımda bunu başardığımı açıkça ifade edebilirim. Ama birdenbire “Grammy’e ulaşmak istiyorum” dediğim bir hayal ortaya çıktı ve bu başlangıçtaki arzumun kapsamında olan bir şey değildi. Müzik yaparken, sahneleri tasarlarken, şarkı söylerken…Yaptığım her şey Grammy elde etmek uğruna mı? Herhangi bir şey elde etmek uğruna mı? Açıkçası öyle değil. Bu yüzden o zaman kafamın çok karıştığını hissettim.

Şu birkaç gün bunu yeniden düşündüm. Bana göre ne tür bir ödül olursa olsun benim için “onay almayı” temsil ediyor. Dış dünyadan gelen çok fazla ses var. Bazıları sen bunu bile yapamazsın, şunu bile yapamazsın diyorlar. Bu yüzden dünyaya “Aslında ben bunu yapabiliyorum.” demek istiyorsunuz. Doğrusu ben küçükken kaybettiğim bir şeyi arıyorum hâlâ. Ve o şey “onaylanma/takdir”. Size kalbimin en derininden sesleniyorum, eğer onaylanmayı kullanıp bana saldırırsanız bu gerçekten yaralar. Ne demek istediğimi anlıyor musunuz?

Muhabir: Öyleyse bu tür bir acıdan korkuyor musun?

Yixing: Yaralanmaktan korkmuyorum ama yaralanmak da istemiyorum. Herkese karşı, benimle röportaj yapan her bir kişiye karşı tüm sorunlarımı içtenlikle anlatıyorum. Herkesin görmesi için en içten düşüncelerimi açığa çıkarıyorum. Ben genel olarak böyle biriyim. Doğrularım var, yanlışlarım var ama hepsi beni ben yapan şeyler. Belli anlarda yaptığım seçimler içtenliğimi temsil ediyor.

 Argo konuşmaktan başka hislerimi nasıl ifade edeceğimi bilemedim 

Muhabir: Yakın arkadaşlarını, kankalarını evlenip çoluk çocuğa karışırken gördüğünde nasıl hissediyorsun?

Yixing: “Lanet olsun! Çoluk çocuğa karıştın bile! Lanet olsun, aiyo!” Arkadaşlarım çocuklarını getirip benimle tanıştırdıklarında, “Oh. Aiya~” gibi tepkiler verdim. Çünkü biz hâlâ arkadaşız ve geçmişte, o baba olmadan önce biz beraber uyurduk. O evlenip çocuk sahibi olmadan önce onun aşk hayatı üzerine sohbet ederdik, o bana benim aşk hayatımın ne alemde olduğunu sorardı. Sonra gelecekte ne olacağını, ne yapacağımızı konuşurduk. Onun hayalleri için planları vardı, benim de hayallerim için planlarım vardı. Birdenbire bir gün bir çocuk getirdi ve, “Gel bakalım ‘manevi babası’.” dedi. Ben o an, “Oh lanet olsun.” dedim. İfadem buydu. Tanrım, çıldırdım. Cidden bunun dışında içimdeki hisleri nasıl tarif edeceğimi bilemedim. Ben ne yapıyorum? Kendime hep bu cevapsız soruyu soruyorum. “Ben ne yapıyorum?”. “Bak diğerlerine, yetkin bir kariyerle beraber evlenip yuvalarını kurdular. Ben ne yapıyorum?”

Muhabir: Gelecekte bir ilişkin olursa eşinin de senin gibi işkolik olmasını kabul edebilir misin?

Yixing: İkimiz de işkolik mi? Vay canına, bence bu çılgınca olurdu. Bunu düşünmek bile başımı ağrıtıyor. (Öyle olursa) Ne zaman görüşebileceğiz ki?

“Güçlü olduğum alanlarda asla kuzu gibi uysal olmam”

Muhabir: Huzursuzluğunun ve endişelerinin ardındaki sebep nedir?

Yixing: Muhtemelen çocukluğumda büyüdüğüm çevreyle alakalı. Annem son derece geleneksel bir anne. Almam gereken hangi ders varsa bana hepsini verdi. Ardından bana bir sopa verdi. Verdiği sopa muhtemelen bu büyüklükteydi ama kalkanı şu kadar küçüktü. Ama o, “Sana kalkan oldum, hep sana kalkan oldum.” diye düşünürdü. Fakat onun kalkanı bu kadar küçük ve sopası kocaman bir şeydi. Bir kavga olduğunda, sona erdikten sonra hep ben suçlanırdım. Kazansam da kaybetsem de...İster önce diğerleri bana vursun ister önce ben onlara vurayım tüm suçlamaların hedefi ben olurdum. Diğer çocukların anne babaları ya da kendi anne babam fark etmeksizin hepsi beni suçlardı. Ümitsiz olduğumu söylerlerdi. Bunu söyleyen annem değildi, diğer insanlardı.

Muhabir: Öyleyse genelde endişelerini nasıl yatıştırıyorsun?

Yixing: Deli gibi çalışıyorum. Görüyorsunuz ya; sabah çekim yapıyorum, öğlen reklam çekiminde oluyorum, öğleden sonra yine çekim, akşam yine reklam çekimi…Ve gece hâlâ dans pratiğine gidiyorum. Sabah 6'da uyanıyorum. Yatakta uzanıyorum ama uykuya dalmakta başarısız oluyorum. Hocama, “Hocam, sanırım dans pratiği yapmaya gideceğim.” diyorum. Gece 1, 2…1’de pratik yapmaya başlıyorum ve 3’te bırakıyorum. Sonraki gün yine sabah 6’da uyanıyorum. Sanırım böyle. Bu durum, her insanın isteklerine göre değişiyor. Siz kendinizi neye dayandırıyorsunuz? Asıl arzunuz nedir? Hayaliniz nedir? Sahip olduğum tüm düşünceler söz konusu olduğunda güçlü temelimi (inançlarını, prensiplerini) görüyor ve olduğum yerde sapasağlam duruyorum. Mesele güçlü olduğum alanlar olduğunda ben asla kuzu gibi uysal olmam. Benim alanımı istila ettiğinizi gördüğüm sürece doğrudan boynuzlarını kakan bir keçi olurum. Tibet antilobu daha iyi olur, hayvanları korumamız gerek. Umarım herkes onları biraz daha fazla koruyabilir.

Lütfen çevirilerimizi kaynak belirtmeden kullanmayınız. Teşekkürler. 

Çeviri: Mira @Layixingturkey

Eng: Lonlyxing